جریان هایی با تنظیم گری اجازه نزدیک شدن تشکل های دانشجویی به خط قرمز ها را نمی دهند - وبلاگ نصیراباد

به گزارش وبلاگ نصیراباد، جمعی از کارشناسان و پژوهشگران حوزه اندیشه و فرهنگ با حضور در برنامه بدون توقف به بحث و آنالیز در مورد موضوعاتی از جمله مطالبه گری دانشجویان، مطالبات دانشگاهیان و تشکل ها از دولت سیزدهم و بعلاوه نقش جریان های مخفی در به عزلت کشیدن تشکل های دانشجویی پرداختند.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ نصیراباد، در بخش نخست برنامه به موضوع لزوم مطالبه گری دانشجویان اشاره و اسم شد: ما مطالبه گری را تعریف نکردیم، لذا افرادی هم که با عقائد دانشجویی مشکل دارند می گویند این یک مسئله دانشجویی است و حل می گردد و فکر نمی نمایند این مطالبه گری یک روز هم به خودشان می رسد.

در ادامه کارشناسان در واکنش به این بحث اظهار کردند: مسئله این است که ما اصلا یک مطالبه گری صحیح دانشجویی داشتیم؟ این مطالبه گری اغلب در مسائل سیاسی، فرهنگی و اولویت ها هم لحاظ نمی گردد چه رسد به مسائل علمی که اصلا ورود نمی نمایند لذا تا موقعی که مطالبه گری صحیح نباشد ما مشکل داریم.

بعلاوه در ادامه با اشاره به اینکه در سال های اخیر تشکل های دانشجویی به قدری کمرنگ شده که میدان برای بسیاری از مسائل فرعی در دانشگاه باز شده و یک جریانی میخواهد آن را در کنجی قرار دهد، مطرح شد: ما در دانشگاه دشمن داخلی داریم که نمی گذارند حرف بزنیم و با پروپاگاندای خودشان کاری می نمایند که منی که دغدغه انقلاب را دارم بشوم دشمن و آن ها تطهیر شوند، بار ها این کار را کردند و در نهایت اینطور القاء می نمایند که دانشجو دشمن است نه آنها، در دانشگاه ارزشیابی استاد رخ داده و استاد به دانشجو گفته یا معذرت خواهی می کنی و یا نمره ات را نمی دهم.

در بخش دیگری از بدون توقف تصریح شد: کلا چه در میان اصلاح طلبان و چه اصولگرایان فرهنگی باب شده و این باور به وجود آمده که اگر دانشجو از من حمایت کرد خوب است و اجازه تجمع دارد در غیر این صورت دانشجو باید درسش را بخواند و دنبال این بازی ها نرود. حتی خیلی از دوستان انقلابی هستند که یک زمان به ظاهر از جریان دانشجویی حمایت می کردند و مورد اطمینان آن ها بودند و مایل بودند بچه های مذهبی و حزب اللهی به میدان بیایند، اما آن ها هم عقیده دارند هر وقت این جریان به نفع ما به میدان بیاید خوب است، اما اگر پا روی دم ما گذاشتند می شوند قبیح.

بعلاوه کارشناسان برنامه یادآور شدند: لذا جمعی کار کردن یک سری هزینه های اولیه ای دارد، ولی به موفقیت هایی هم منجر می گردد و مصداق دارد، اینکه حضرت آقا می فرماید خدا لعنت کند دست هایی که می خواهد قشر جوان و دانشگاه ما را غیرسیاسی کند مصداق همین است، خوب مگر وقتی این حرف به کف دانشگاه می رسد هزینه ندارد و عده ای هزینه آن را ندادند؟ اما همین که امروز ما به اسم دانشجو از رسانه ملی کنشگری نموده و مطالبات خودمان را بیان می کنیم یک اتفاق مثبت است، یعنی همین فعالیت های تشکلی باعث شده که دانشجو دیده گردد.

در ادامه هم با تأکید براینکه نهادی که متوجه نمی گردد و وقتی دانشجو اعتراض می نماید مشروطش می نماید باید به سمت اصلاح پیش برود، اسم شد: دانشجو باید نسبت به اتفاقات حساس باشد، اگر دانشجو دغدغه نداشته باشد خطرناک است، دانشجو باید نسبت به مسائل موضع گیری و تحلیل داشته باشد، دست هایی در کوشش هستند که بر سر دانشجو بزنند، اما دانشجو باید آن ها را رسوا کند چنانکه محرک افشای بسیاری از فساد ها و رسوایی ها همین دانشجو ها بودند. دانشگاه به شدت متأثر از مسائل سیاسی و اجتماعی است و ساختار ها هم به تدریج عوض می گردد، در هشت سال اخیر چقدر شرایط ساختاری متفاوت شدند، چون جریان فکری عوض شد.

در بخش دیگر برنامه به موضوع مطالبات دانشگاهیان از دولت سیزدهم اشاره و مطرح شد: دولت سیزدهم باید برخلاف گذشته در پی عملیاتی کردن دستورات اجرایی باشد، اینکه استادان لیبرال باید از چرخه آموزش حذف شوند، نظرات و پیشنهادات در حوزه علوم آکادمیک اجرایی گردد و دیگر مسائل فقط در حد حرف نباشد، امروز تعداد تشکل های فعال دانشجویی ما از 23 تشکل در سال 92 به هفت تشکل رسیده، پس ساختار عوض شده و با وجود ادعای آزاداندیشی دولت حاکم ما به این نقطه رسیدیم، لذا با وضعیتی که کشور دارد باید پارتیزانی وارد عمل شویم.

در ادامه هم تأکید شد: سطح جریان دانشجویی علی رغم کار های جدی که می نماید چقدر پائین آمده؟ چقدر درگیر مسائل کف آب شده و عمق دیدگاه در آن ها کم شده؟ همه این اتفاق هم از خود جریان نیست، وقتی موی دماغ کسی می شوی فرهنگی که بر شما حاکم می نماید این است که دَرست را بخوان، شما دقت کنید نحوه چینش درس ها و واحد ها در دانشگاه به گونه ای است که دانشجو فقط علم کسب کند و کار دانشجویی کردن را کنار بگذارد، این دست ها حاکم است و جریان دانشجویی خودش باید خودش را ارتقاء دهد، وفاداری خودش را به نخبگان فرهنگی و سیاسی نه نخبه نما ها ارتقاء داده و سطح فهمش از مسائل اعتقادی، معرفتی، بینش و بصیرت سیاسی را توسعه دهد.

در خاتمه هم با اشاره به اینکه امید به تغییر، کلید اصلی توسعه و زنده شدن فعالیت های دانشجویی است، بیان شد: خیلی از دوستان که در تشکل های دانشجویی بسیار فعال بودند امروز ناامید شدند، لذا دولت غیر از کار های نمایشی می تواند از لحاظ عملکردی حرف این افراد را در مقام اجرا بشنود و راه چاره ها هم شنیده گردد، بعلاوه باید قواعد دانشگاه را تغییر دهند، این تشکل ها گا ها دچار استحاله از درون می شوند یعنی جریان هایی هست که به تنظیم گری کار تشکل ها روی آورده تا به جای اینکه به سر آن ها بزند کاری کند که اصلا به خط قرمز ها نزدیک نشوند، حساس بودن به این خط گیری ها خیلی مهم است.