حسین زندباف: برای انتقال تجربه به نسل های بعدی برنامه ریزی گردد - وبلاگ نصیراباد

به گزارش وبلاگ نصیراباد، تهران (پانا) - یک عضو هیأت انتخاب چهلمین جشنواره بین المللی فیلم فجر گفت باید برای انتقال و آموزش تجربه بزرگان سینما به نسل های بعدی برنامه ریزی گردد تا بتوان افراد جدیدی را کنار آنها تربیت کرد.

حسین زندباف در گفت وگو با مرکز اطلاع رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، گفت: بزرگان سینمای ما و آنهایی که در راستا فیلمسازی و سینما زحمات بسیاری کشیده اند، وقتی عمرشان تمام می گردد دانششان را هم با خود می برند. باید گونه ای عمل کرد که دانش این افراد باعث رشد سینما گردد و از کنار این آدم ها، کسانی پدیدار شوند که بزرگ تر و با دانش بیشتری باشند؛ باید برای انتقال و آموزش تجربه به نسل های بعدی برنامه ریزی گردد تا بتوان افراد تازهی را کنار بزرگان سینما تربیت کرد.

او ادامه داد: در زمینه تدوین هنوز هم وقتی فیلم هایی که زنده یاد روح الله امامی تدوین آنها را انجام داده می بینیم، همچنان مجذوب نماینده و تکان دهنده است. اما چه کسی شاگردش بود؟ چه کسی دست پرورده او یا موسی افشار و آدم های بزرگ در این زمینه است؟ متاسفانه در موضوعات دیگر هم همین مشکل وجود دارد.

این کارگردان و تهیه نماینده اضافه نمود: باید برای انتقال و آموزش تجربه به نسل های بعدی برنامه ریزی گردد تا بتوان افراد تازهی کنار بزرگان سینما تربیت گردد. مثلا از کنار ناصر تقوایی، داریوش مهرجویی یا مسعود کیمیایی چه کسی را می شناسید که نام ببرید؟ حتی کسانی مانند عباس کیارستمی را داشتیم که در سطح بین المللی مطرح بود. به خاطر دارم برای فیلم سفر که عباس کیارستمی نویسنده آن بود، به جشنواره سن سباستین رفته بودیم و در آنجا وقتی نام عباس کیارستمی آمد، کسی نمی نشست و همه او را تشویق می کردند. آن لحظه نمی دانید چه احساس عجیبی به ما دست داده بود که عباس کیارستمی را داریم.

زندباف با تأکید بر انتقال تجربه ها و دانش ها گفت: همچون شهدای ما که از کنار آنها انسان های فرهیخته و بزرگی پدیدار شدند، متأسفانه در انتقال دانش این گونه نیستیم و از ابتدا هم نبوده ایم. مثلا در تاریخ به فاصله سال های زیادی شاعرانی مثل حافظ، سعدی، فردوسی داریم که نظیر آنها نیست. آن موقع ابزارهای ارتباطی نبوده است اما اکنون ما ابزار ارتباطی زیادی داریم که می تواند یاری نماینده باشد. متاسفانه کسی هم برای این موضوع برنامه ریزی نمی کند و مسئولان هم سلیقه ای برخورد می نمایند. مثلا احمد بخشی را کنار علی حاتمی داشتیم که اکنون از او خبری نداریم. لازمه سینما این است، سینما باید راستا خود را طی کند و شرایط به گونه ای باشد که آدم ها زیردست سینماگران بزرگ رشد نمایند.

این تدوین گر با مقایسه سینمای دنیا و ایران در بحث انتقال تجربه نسل های قدیم سینما به نسل تازه گفت: در سینمای دنیا بسیاری از سینماگران، دستیار سینماگران پیش از خود بوده اند که رشد نموده اند. متأسفانه در کشور ما برنامه ریزی برای این موضوع وجود ندارد. مثلا همین خانه سینما که متشکل از صنوف مختلف است، باید افراد را معرفی و از آنها حمایت کند. به خاطر دارم در فرانسه در پی یک صدابردار ایرانی بودیم که کار ما را انجام دهد، او گفت من نمی توانم به شما یاری کنم چرا که فرد بهتری پیش از من وجود دارد که شما باید به او مراجعه کنید. این نشان دهنده پیوند و حمایت آنها از یکدیگر است. بعلاوه مسئولیت کار آنها با صنف شان است. اگر کاری ایرادی پیدا کند، شما دست به دامن صنفی خواهید شد که او را معرفی نموده و به او کارت و مجوز فعالیت داده است. در این مورد نیز باید از بزرگان سینما استفاده گردد.

زندباف در ادامه با اشاره به مشکل فیلمنامه در بیشتر فیلم های ایرانی گفت: مشکل اصلی ما قصه است. ما استادی در عرصه تلویزیون داشتیم که می گفت یک فیلمنامه خوب می تواند تبدیل به یک فیلم خوب یا فیلم بد گردد. پس اهمیت فیلمنامه بسیار بالاست. بیشتر فیلم هایی که امروز در سینمای کشورمان می بینیم، مشکل فیلمنامه دارند که از کمبود مطالعه است. در قصه گویی، ادبیاتی غنی داریم که علاقمندان عرصه سینما می توانند آنها را مطالعه نمایند. باید درباره فیلمی که قرار است فراوری گردد بحث کنید. بعلاوه معتقدم که فیلم، در پیش فراوری، فراوری می گردد و زمانی که سر فیلمبرداری می آییم، باید تکلیف همه چیز روشن باشد. زمان خود ما در ابتدای کار، تمام گروه را جمع می کردیم و همه حرف ها و نظرات خودشان را می گفتند. درواقع، همه کارگران صحنه بودند، برای همین کارمان طی شش یا هفت هفته فیلمبرداری تمام می شد.

او ادامه داد: نظم نیز از اهمیت زیادی در سینما برخوردار است. مرحوم نادر ابراهیمی تنها کسی بود که آیین نامه تعیین برای فراوری فیلم داشت. من سفرهای دور و دراز را تدوین می کردم و او طی یک آیین نامه، تمام افرادی را که در آن پروژه بودند، تعیین نموده بود که چه مسئولیتی دارند. این نظم ضرورت فیلم و سینمای ما است که تاثیرش را در طول کار حس می کنیم.