10 فیلم ترسناک عجیب درباره اشباح که احتمالا ندیده اید - وبلاگ نصیراباد

به گزارش وبلاگ نصیراباد، شبح یک موضوع رایج در هنر، ادبیات و سینما است که به اشکال متفاوت به تصویر کشیده می گردد. ارواح که یک پدیده بین فرهنگی هستند، چیزی را نشان می دهند که ما به اسم انسان تمایل داریم آن را نادیده بگیریم. البته، چیزی که از آن پنهان می شویم به متن هر فرهنگ بستگی دارد. به اسم مثال شبح در ژاپن، به همان معنا در فولکلورهای بومی آمریکا نیست. در حالی که ماموریت شبح به شرایط بستگی دارد، همه آن ها در فاش کردن رمز و رازهای پنهان شده درباره مرگ خود مشترک هستند. در این مطلب 10 فیلم درباره اشباح را نام بردیم که به گونه ای نامتعارف و متفاوت به روایت داستان هایشان می پردازند.

در هر داستان ارواح، سازوکارها و نقوش بصری بسیاری برای نشان دادن قلمرو معنوی وجود دارد. بازتاب های آینه ای، پهنه های آبی و حتی نوع فیلم برداری، وجود ماورای طبیعی را القا می نماید. تصادفی نیست که این تصاویر از یک حس ناملموس برخوردار هستند. این که آیا آن ها ما را به یاد آسیب های روحی، زمان جنگ، بحران های هویت یا غم و اندوه انداخته اند، مواردی هستند که ترجیح می دهیم روزانه درباره آن ها فکر نکنیم. آن ها خاطرات و احساساتی هستند که ما سرکوبشان می کنیم.

اشباح، مانند کارآگاهان دنیای روح، وظیفه دارند ظلم هایی را که علیه آن ها یا عزیزانشان اجرا شده، آشکار نمایند. آن ها که دیگر عضوی از دنیا مادی نیستند، هیچ چیز برای کند و کاو در گذشته ندارند. ارواح برای حل کار ناتمام در آن سوی قبر از قوانین طبیعت سرپیچی می نمایند. آن ها هیچ احترامی به قوانین نوشته شده روی زمین نمی گذارند و تا زمان آشکار شدن حقیقت از هیچ کاری فروگذار نخواهند کرد. بنابراین وحشت واقعی درباره اشباح، جنون یا سایه مرگ نیست، بلکه آن چیزی است که در پشت ماجرا سرکوب شده است.

داستان های شبح داستان های زیبایی از آرزو و عدالت را روایت می نمایند. آن ها برای دنیای بدون سرکوب و نادیده شدن حقایق کوشش می نمایند. متاسفانه، بعد ارزشمند داستان های اشباح، با روایات ساده و سطحی، کم ارزش تلقی می شوند. اما همه داستان های ارواح به اصل غافل گیری و داستان هایی درباره زنی که از چاه بیرون می خزد یا یک عروسک مرتد و منحوس متکی نیستند، بلکه داستان های ارواح بسیار ظریف و عمیق تری وجود دارد.

• 10 کودک شیطانی برتر در فیلم های ترسناک

1. دریاچه مونگو (Lake Mungo)

• کارگردان: جوئل آندرسون
• بازیگران: تالیا زاکر، مارتین شارپ، رزی ترینور
• محصول: 2008
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.3 از 10

در این فیلم که به سبک مستند استرالیایی ساخته شده، کارگردان جوئل اندرسون به بی توجهی، قطع ارتباط و تنهایی می پردازد. وقتی آلیس پالمر، دختر نوجوان گمشده، در دریاچه مرده پیدا شد، اعضای خانواده اش به طرق مختلف برایش سوگواری می نمایند. شخصیت ها اغلب با فرار از دوربین و یا کلماتبریده بریده، کوشش می نمایند تا راحت صحبت نمایند. با فاش شدن تدریجی ماجرا، ما می بینیم که این خانواده چقدر از هم دورند. این برای اندرسون مهم بود. او چند خط و جهت مبهم به بازیگران داد تا خودشان به صورت بداهه دیالوگ بگویند. در نتیجه، مصاحبه ها تمرین نشده و ناجور به نظر می رسند.

اندرسون بعلاوه از ویدئوهای پیدا شده برای ایجاد یک فضای پرتنش در خانواده استفاده می نماید. او این فیلم ها را در کنار مصاحبه هایی که خودش گرفته قرار می دهد. به اسم مثال در یک صحنه، آلیس را می بینیم که مقابل دوربین فریاد می کشد. بعدا، در مصاحبه با پدر، او زمانی را بازگو می نماید که معتقد است روح آلیس را می بیند که بر سرش فریاد می زند. اندرسون در اینجا آغاز به بازی با حافظه می نماید و عناصر مستند فیلم باعث سردرگمی بیشتر آن می گردد.

در حالی که بسیاری دریاچه مونگو را با فیلم فعالیت فراطبیعی (Paranormal Activity) مقایسه نموده اند، اما این فیلم به ارواح بدخواه و تشنه خون متکی نیست. وحشت دریاچه مونگو بیشتر هستی گرایانه است. اندرسون این را با بنیان خانواده، یا بهتر بگوییم، فقدان آن نشان می دهد. با کشف حقایق نگران نماینده درباره زندگی آلیس، خانواده هیچ کاری با آن انجام نمی دهند. آن ها به جای رویارویی با ترس، آن را حتی عمیق تر از قبل سرکوب می نمایند. اندرسون این را با دو مصاحبه نهایی و ویرانگر با آلیس و مادرش نشان می دهد، که همچنان به ترس دخترش بی توجه است.

• برترین فیلم های ترسناک 2021 که نباید از دست بدهید

2. آتلانتیک (Atlantics)

• کارگردان: ماتی دیوپ
• بازیگران: میم بینتا سیم، باباکار سیلا، بابادو امبو
• محصول: 2019
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

ستاره فیلم 35 پیک رام (35 Shots of Rum) ماتی دیوپ در اولین تجربه کارگردانی اش با نام آتلانتیک، دنیای مادی و معنوی را با هم پیوند می زند. در نگاه اول، فیلم یک عاشقانه ساده به نظر می رسد. آدا و سلیمان، دو عاشق جوان، باید رابطه خود را پنهان نمایند زیرا آدا به یک مرد مسن تر و ثروتمندتر وعده داده شده است. در همین حال، سلیمان و همکارانش با کار در یک پروژه ساختمانی حقوق مناسب می گیرند. آن ها قصد دارند برای جستجوی کار بهتر به اسپانیا بروند. او قول می دهد پس از بازگشت از سفر، برای ازدواج با آدا پیشقدم گردد. اما پس از رفتن سلیمان آدا هیچ خبری از او نمی شنود و بدترین حالت را فرض می نماید.

راستا سنگال به اسپانیا امروزه یک راستا مهاجرتی متداول است. ورود قانونی سخت است، بنابراین بسیاری با قایق به وسیله اقیانوس اطلس سفر می نمایند. دیوپ، که خودش هم نیمه سنگالی است، از تصویر امواج اقیانوس در طول فیلم استفاده می نماید. موسیقی ترکیبی و مرموز فاطیما القدیری با همراهی امواج در غروب آفتاب، احساسی دلهره آور را القا می نماید.

آتلانتیک مرزهای زمین و آب، زن و مرد، جسم و روح را بر هم می زند. دیوپ با استفاده از آینه و آب، روان بودن شخصیت ها را نشان می دهد، خواه این بدان معنا باشد که در کنار عزیزانشان زندگی نمایند یا از آن سوی دنیای مردگان فرصتی بوجود آورند تا خانواده هایشان بتوانند پس از مرگ آن ها به پول و حق و حقوقی برسند.

آتلانتیک در سال 2019 برنده جایزه عظیم کن شد. دیوپ با ارسال آتلانتیک به جشنواره، اولین زن سیاه پوستی بود که در این رقابت شرکت می کرد.

• 5 فیلم ترسناک تازه از مجموعه احضار که احتمالا در آینده خواهیم دید

3. روح کندوی عسل (The Spirit of the Beehive)

• کارگردان: ویکتور اریسه
• بازیگران: فرناندو فرنان گومز، آنا تورنت، ترزا ژیمپرا
• محصول: 1973
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.9 از 10

ویکتور اریسه، کارگردان اسپانیایی، زندگی در دوران دیکتاتوری فرانسویان را به تصویر می کشد، در حالی که فرانکو (ژنرال دیکتاتور اسپانیایی که پس از جنگ داخلی این کشور از سال 1939 تا 1975 بر آن حکومت کرد) هنوز در قدرت بود. به همین علت، فیلم ارجاعات مبهم و گویایی دارد بنابراین توانست از سانسورهای گذشته عبور کند و تمام و کمال داستانش را روایت کند. از منظر مقایسه زنبوردار با زنبور عسل، آنچه پدر برای دخترش اریس دارد، بیانگر کنترل گریزناپذیری است که مردم اسپانیا پس از جنگ داخلی احساس نموده اند.

روح کندوی عسل از یک شبح خاص نام نمی برد، بلکه نشان دهنده وحشت آزاردهنده سرکوبی است که قهرمان جوان، آنا، با آن روبرو است. او با تماشا فرانکشتاین برای اولین بار، در خصوص مرگ بی معنی که در هر دو طرف اتفاق می افتد، تامل می نماید. در نهایت، او با این هیولا همدردی می نماید، حتی اگر به خاطر تفاوتش شرمسار باشد.

با پیشرفت فیلم، آنا کم کم به پدرش بی اعتماد می گردد. درست همانطور که یک زنبوردار از بیرون کندو به داخل آن نگاه می نماید و رفتار زنبورها را آنالیز می نماید، پدرش او را تحت نظر می گیرد. اریس با تقلید از ساختار یک کندوی عسل، این مساله را با صحنه پردازی تنگناهراسی (ترس از محیط های بسته) نشان می دهد.

روح زنبور عسل داستان شبحی را روایت می نماید که هنوز هم افراد زیادی را اسیر خود می نماید. چندین جایزه به دست آورد و مجاز به انتشار در خارج از کشور بود که در زمان رژیم فرانکویست (دیکتاتوری فرانسوی) بسیار سخت بود.

• 25 لحظه وحشتناک تاریخ سینما

4. عمو بونمی کسی که زندگی گذشته اش را به یاد می آورد (Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives)

• کارگردان: ایچاتپونگ ویراستاکول
• بازیگران: تاناپات سایسیمار، ساکدا کیبودی، جنجیرا پانگپاس
• محصول: 2010
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

ایچاتپونگ ویراستاکول بر اساس کتاب عبات بودایی محصول سال 1983، مردی که می تواند زندگی گذشته خود را به یاد بیاورد (A Man Who Can Recall His Past Lives)، در خصوص موضوعات تناسخ تامل می نماید. در جایی که بیشتر فیلم های این فهرست به موضوعات سرکوب می پردازند، ویراستاکول بیشتر به آنچه پس از عبور از آن ترس می آید علاقه مند است. عمو بونمی در مجموعه ای از برداشت های طولانی مخاطب را در قلمرو معنوی و غیرمادی غوطه ور می نماید.

عمو بونمی نگاهی زیبا و آرام به مرگ می اندازد. این آرامش به وسیله واقعیت شخصیت ها هنگام صحبت کردن، حرکت دوربین ثابت و سکانس های طبیعت آن نشان داده می گردد. عمو بونمی برای هواداران ایستادگی با مسائل نوشته دونا جی هاراوی منعکس نماینده بسیاری از اصول مرکزیت انسان گرایی است. به یاد آوردن زندگی اش در کالبد حیوانات دیگر علاوه بر انسان بودنش و برقراری ارتباط با پسرش علی رغم شکل غیر انسانی اش، دو نمونه از این موارد است.

ویراستاکول به جای اینکه یک داستان ترسناک و محدود را به تصویر بکشد، لذت چند وجهی از مردن، تولد دوباره و امید به آینده را بیان می نماید. نمایشگاه ویدئوی هنر ویراستاکول، که عمو بونمی بخشی از آن است، دنیا معنوی نشان داده شده در فرهنگ عامیانه و فرهنگ تایلند را توسعه و بازتاب می دهد.

در سال 2010، عمو بونمی برنده نخل طلای کن شد.

• دنباله فیلم ترسناک یک مکان ساکت رکورددار دوران کرونا شد

5. مککو (Mekko)

• کارگردان: استرلینگ هارجو
• بازیگران: زان مک کلامون، راد راندیکس، سارا پودمسکی
• محصول: 2015
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.6 از 10

کارگردان استرلینگ هارجو پرتره ای متروک از زندگی بومیان آمریکا در تولسا اوکلاهما را به تصویر می کشد. با لمس موضوعات اجتماعی مربوط به اعتیاد به الکل، زندان و بی خانمانی، مککو اشتیاق پاک مشترک بین بومیان برای بازگشت به سرزمین های اصلی و شیوه زندگی شان را نشان می دهد

مجموعه ادبیات و رسانه های معاصر بومی آمریکا، دنیا ارواح پس از آخرالزمانی را توصیف می نمایند. با توجه به اینکه بیشتر بومیان آمریکا در یک نسل کشی کشته یا مجبور به ادغام با فرهنگ سفیدپوست آمریکایی شدند، حافظه ای که جامعه در خود جای داده از هم پاشیده، مسموم و ضایع شده است. هارجو این از دست دادن حافظه و هویت را، با اشاره به داستان های مادرعظیم هایشان درباره جادوگری که جامعه مککو را مسموم و آن ها را مجبور به تخلیه کرد، در متن فیلم نشان می دهد. در حالی که کل فیلم مککو تاریک است، بیننده را با پایانی تماشایی و لطیف و امیدوارنماینده روبرو می نماید که ارزش تماشا دارد.

مککو برنده جوایز TIFF، جشنواره بین المللی فیلم سانتافه و جشنواره فیلم هند آمریکایی شده است.

6. کویدان (Kwaidan)

• کارگردان: ماساکی کوبایاشی
• بازیگران: رنتارو میکونی، کیکو کیشی، میچو آراتاما
• محصول: 1964
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از 10

کوبایاشی بر اساس کتاب کویدان؛ داستان ها و حکایات چیزهای عجیب (Kwaidan: Stories and Studies of Strange Things) نوشته لافکادیو هرن، اولین فیلم رنگی خود را ساخت که اکنون به اسم یک شاهکار سینمایی شناخته می گردد. این فیلم که از چهار بخش تشکیل شده است، چهار داستان ارواح جداگانه را بر اساس فرهنگ عامه ژاپن روایت می نماید.

کویدان مانند فیلم خانه (House) با تکیه بر نقوش و وسایل کلاسیک ارواح، پهنه های آبی، بازتاب ها و ترفندها، آن ها را با طراحی صحنه و لباس عالی، پس زمینه های زیبا و تصاویر خیره نماینده ترکیب می نماید. کویدان از چشمان در آسمان گرفته تا انبوهی از مو که مانند مار در حال حرکت است، نوع دیگر ترس از اشباح را روایت می نماید.

فقط بیست سال پس از پرتاب بمب اتمی بر روی هیروشیما و ناگازاکی، ژاپن هنوز در حال ترمیم فرهنگی بود و علی رغم این واقعیت که داستان های استفاده شده در کویدان قبل از جنگ دنیای دوم است، انتخاب کوبایاشی برای بازگویی این داستان ها با توجه به شرایط فوق العاده قابل توجه است.

کویدان در کنار روایت غزل گونه خاص فیلم های ژاپنی و درک درستی از ژانر ترسناک، یک فیلم نفس گیر و زیباست که هر کسی حداقل یک بار باید آن را ببیند.

7. مامور شخصی خرید (Personal Shopper)

• کارگردان: اولیویه آسایاس
• بازیگران: کریستن استوارت، آندرش دانیلسن لی، لارس ایدینگر
• محصول: 2016
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.1 از 10

مورین، یک مامور شخصی خرید و کسی که خود را مدیوم (کسی که توانایی ارتباط با عالم ارواح را دارد) معرفی می نماید، در حالی که منتظر نشانه ای از برادر تازه فوت شده خود است، زندگی یکنواختی در پاریس دارد. مورین که قادر به فراموشی سپردن غم خود نیست تا زمانی که علائمی را که می خواهد از برادرش ببیند، مورد سواستفاده کارفرمای خود، کیرا، یک سوپرمدل جوان قرار می گیرد. با تماشا علامت، زندگی مورین در طوفانی از قتل، شکنجه روانی و سواستفاده های فراوان قرار می گیرد.

در بیشتر قسمت های فیلم، شبح نامرئی است، اما هنوز هم فضا را اشغال می نماید. از جایگاه عقب تاکسی گرفته تا تحریک درهای اتوماتیک برای باز شدن، شبح قدرت کنترل اشیا و افراد را دارد.

مامور شخصی خرید در سال 2016 نامزد نخل طلا شد.

8. خانه (House)

• کارگردان: نوبوهیکو اوبایاشی
• بازیگران: میکی جینبو، کیمیکو ایکگامی، کومیکو اوهبا
• محصول: 1977
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.4 از 10

گورجس، یک دختر مدرسه ای دمدمی، پس از نپذیرفتن نامادری تازه خود در خانواده، با دوستانش به یک سفر در خانه روستایی عمه خود که مدت ها متروک بوده و از خودش هم خبری در دست نیست، می رود. در ادامه شاهد قتل و مرگ های مشکوک دختران در این خانه متروک به وسیله روح زنی هستیم که احتمالا متعلق به همان عمه گم شده است.

کارگردان اوبایاشی بعد از آنالیز های مختلف از ژانرهای متنوع، با تکنیک های داستان سرایی و گرافیک های جسورانه بازی می نماید. بسیاری فیلم خانه را به خاطر فریم های ثابت، صفحه های سبز و طراحی صحنه کلاسیک، نوعی کلاژ سینمایی می دانند. با این حال اوبایاشی هنوز از نقوش متداول شبح مانند شخصیت های زن مرموز، گربه ها و آینه ها استفاده می نماید.

9. ببرها نمی ترسند (Tigers Are Not Afraid)

• کارگردان: ایسا لوپز
• بازیگران: پائولا لارا، ژوان رامون لوپز، تنوچ هوئرتا
• محصول: 2017
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از 10

کارگردان ایسا لوپز با به کارگیری ابزار واقع گرایی جادویی، واقعیت های بی رحمانه قاچاق انسان در مکزیک را از چشم بچه ها نشان می دهد. وقتی استرلا، دختری جوان هنگام شلیک با بقیه همکلاسی های خود زیر میز خود پنهان می گردد، معلم سه تکه گچ به او می دهد. او شرح می دهد که این گچ ها آرزوها هستند و می تواند از آن ها برای محافظت از خود استفاده کند.

هرچه بیشتر ترس های استرلا به او نزدیک و نزدیک تر می شوند، آرزو می نماید که آن ها از بین بروند. او متوجه می گردد که با هر آرزویش اتفاق بدتری بعد از آن رخ می دهد. در این داستان، استرلا متوجه می گردد که برای ناپدید شدن شیاطین، باید نترس باشد و با آن ها روبرو گردد. مشابه دنیا سینمایی گیلرمو دل تورو، ببرها نمی ترسند از عناصر خیالی برای روبروه با آسیب ها استفاده می نماید.

اگرچه طرح داستان در بعضی مواقع کمی ملودرام است، اما خود فیلم هنوز هم تاثیرگذار است. ارتباط بین بازیگران بسیار ملایم و ملموس است، و نشان دهنده یک هوش هیجانی بسیار فراتر از سطح آن ها است.

10. گلچین شهر ارواح (Ghost Town Anthology)

• کارگردان: دنیس کوته
• بازیگران: رابرت نیلور، جوزه دیشنیس، لاریسا کوریویو
• محصول: 2019
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.4 از 10

در پس زمینه ای متروک و برفی از شهر کوچکی در کبک، گلچین شهر ارواح داستان های قدیمی درباره دوبار مردن را تداعی می نماید. وقتی سیمون دوبه در یک تصادف رانندگی می میرد، ممکن است جسم او مرده باشد، اما روحش سرگردان و زنده است. هنگامی که سیمون در اطراف شهر مشاهده می گردد، هیاهوها بیشتر شده و ارواح دیگر هم به تدریج خودی نشان می دهند و به معنای واقعی کلمه، با یک شهر ارواح روبرو هستیم.

بر اساس رمان لورنس اولیور، کوته به آرامی راستا یک شهر کوچک را به سمت ارواح طی می نماید. این کارگردان با فیلم برداری دستی و برداشت های ساکن و از دور، با مفهوم مکان به اسم یک کاراکتر بازی می نماید.

گلچین شهر ارواح در جشنواره بین المللی فیلم برلین در سال 2019 نامزد خرس طلایی شد.

منبع: tasteofcinema